Siedzisz sobie na polance z Bulbasaurem.Widzisz mnóstwo pokemonów.Nagle w oko wpadły ci 2 pokemony walczące o pokarm

Wstaję i biegnę wraz z Bulbasaurem w ich kierunku. Chcę ich jakoś rozdzielić, by nie stała im się krzywda.

Rozdzieliłaś ich,lecz oni zaczęli patrzyć na ciebie złowrogo.Nagle twój pokedex odezwał się:


Puruiru
Płeć: Samica
Typ: Duch/Woda
Zdolność: Brak
Ataki: Wodna Broń,Strach,Urok


Ralts
Płeć: Samica
Typ: Psycho
Zdolność: Brak
Ataki: Dezorientacja,Kołysanka,Taniec Chaosu

Powiedziałam, żeby nie walczyły a spokojnie się podzieliły pokarmem oraz to, że nie chce im zrobić krzywdy.

Puruiru wraz z Raltsem patrzyły na ciebie złowrogo,lecz potem jadły w spokoju pokarm.

-Wszystko w porządku.-pomyślałam, po czym wraz z Bulbasaurem wyruszyłam dalej.

Puruiru zaczęła podążać za tobą.Nagle zauważyłaś pokemona,który zaatakował ją.

-O nie! Musimy ją obronić. Bulbasaur, dzikie pnącze!

Nagle widzisz,że Pokemon użył jakiegoś ataku i Bulbasaur bał się do niego podejść.Puruiru walczyła z wrogim pokemonem i po 14 minutach wygrała z nim.Nagle podbiegła do ciebie i zaczęła tulić się do ciebie

-Puruiru, może chcesz się do mnie przyłączyć?

Puruiru kiwa głową na tak.Dotykasz ją ballem i łapiesz ją.Nagle wychodzi z balla i tuli się do twojej nogi

PS.Jak możesz to zrób kartę postaci

-Puruiru, musisz być w Pokeballu. Wracaj, proszę.

Puruiru westchnęła i schowała się w poke ballu,a twój Bulbasaur usiadł sobie na ziemi i odpoczywał.W pewnej chwili spotkałaś jakiegoś trenera,który powiedział:
-Ej..chcesz może walczyć?

-Tak! Oczywiście!-powiedziałam pewnie, choć wiedziałam, że to miałabyć pierwsza walka moich Pokemonów jak i moja.

-Dobra...Ja wybieram tego pokemona
po czym wypuścił 1 swojego pokemona.

-Dobrze... Bulbasaur, naprzód!

-Dawaj mała! - chłopak powiedział do swego pokemona
-Użyj Żaru,po czym ognistej akcji!


Bulbasaur 50% (Wrażliwość na ogień)
????????? 100%

PS.Sprawdź poka pokedexem...

Sprawdzam go Pokedexem.

Choabuu
Płeć: Samica
Typ: Ogień/Walka
Zdolność: Brak
Ataki: Ognista Pięść,Żar,Ognista Akcja,Ognista Kula

Chaobuu patrzał na ciebie i odpowiedział
-Chao! - Po czym atakował dalej Bulbasaura z żaru

Bulbasaur: 20%
Chaobuu: 100%

-Przerywam walkę! Nie będę ryzykować zdrowia Bulbasaura, żeby wygrać tę głupią bitwę.

Kiedy próbowałaś zatrzymać Bulbasaura on zaczyna świecić!Po chwili zaczął warczeć na Choabuu.Wokół niego zaczęło krążyć mnóstwo liści lecz w pewnej chwili wszystkie listki upadły.Jego Szybkość wzrosła czterokrotnie i zaczął bombardować nie wiadomo skąd Choabuu z Kuli Energi.Następnie Choabuu padł nieprzytomny,a ???????? usiadł sobie na ziemi i tylko patrzył na pokemona wroga,który zemdlał.

Nie jestem w stanie nic powiedzieć, tylko odruchowo wyciągam i skanuję Pokemona dexem.

Ivysaur
Płeć: Samiec
Typ: Liść/Trucizna
Zdolność: Zarastanie
Ataki: Dzikie Pnącze,Ostry Liść,Synteza,Kula Energi,Trawiasta Przysięga

Ivysaur nic tylko patrzył na Choabuu,który zemdlał po czym rzucał nim o ściany dzikim pnączem.

To Ivysaur... Ivysaur dość! Wystarczy.

Ivasaur zawarczał na ciebie i uderzył cię z dzikiego pnącza.Trener zauważając to powiedział
-Przeszedł zbyt szybką ewolucję...będzie się ciebie nie słuchać...będziesz musiała jakby oswoić...
Po czym wypuścił drugiego pokemona mówiąc
-Starmie użyj Ataku Gwiazdy! - Po czym Starmie zaczęła atakować Ivasaura

-Postaram się...
Ivasaur proszę słuchaj mnie... spróbuj się obronić i użyj Ostrego Liścia!

Widzisz,że znowu zaczął strzelać kulami energii i powalił Starmie bardzo szybko,a ciebie też uderzył z jednej kuli.
-Dobra...Starmie go nie pokona... no to teraz czas na ciebie mały!
Po czym trener wypuszcza pokemona i mówi
-Szybko Moguryuu użyj Wiertła!
Po czym mały Moguryuu powalił Ivasaura

Ivysaur, powrót ! Ehh... będzie teraz z tobą ciężko.-powiedziałam trzymając Pokeball w ręce.

-Chwilowo go nie używaj...a będzie dobrze... - trener wziął Moguryuu na ramię i odszedł
Nagle zauważyłaś małego pokemona,który skradał się w twoją stronę,lecz kiedy zobaczył,że patrzysz się na niego użył Łomotu Czaszkom na tobie

- Aa!! Co jest z tymi Pokemonami dzisiaj?! Nie pozwalaj sobie mały!-powiedziałam skanując go Pokedexem.

Hypno
Płeć: Samiec
Typ: Psychiczny
Zdolność: Brak
Ataki: Hipnoza,Łamacz Murów,Taniec Chaosu

Hypno nagle zaczął kręcić tą swoją monetą na lince,a ty patrzyłaś na to intensywnie i wpadłaś w hipnozę.Byłaś pod kontrolą Hypno.

Starałam się jakoś wybudzić, gdyż byłam świadoma tego iż jestem pod jego kontrolą.

Lecz Hypno przejął nad tobą kontrolę.Widziałaś wszystko co się działo.Lecz nie miałaś kontroli nad własnym ciałem.Byłaś duchem.Nagle wyskoczył jakiś chłopak i wprowadził twoje ciało do samochodu i mówi
-Dobra robota Hypno...sprzeda się jako niewolnik komuś...
Po czym zamknął samochód i pojechał

Pomyślałam przez moment, że gdyby któryś z moich Pokemonów wydostał się, na pewno by mnie obronił, jednak nie mogłam sprawować władzy nad sobą, liczyłam jedynie na szczęście i na to, że ktoś mnie ocali.

Po paru godzinach jazdy wyszłaś z samochodu.Kiedy twoje ciało wychodziło potknęłaś się o tego chłopaka z którym walczyłaś.On zauważając cię mówił do ciebie
-Cześć!Ej uważaj.Po tej okolicy chodzi jakiś chory człowiek,który hipnotyzuje ludzi i robi z nich niewolników...
Po czym chłopak coś gada z twoim ciałem ale nic nie słyszysz

Staram się wykrzyknąć -Pomocy i dać jakikolwiek znak, że padłam jego ofiarą.

Nagle widzisz,że Puruiru wyszła z balla i zaczęła tulić się do twojego ciała.Twoje ciało kopnęło ją a ona zaczęła płakać.
-Niech zgadnę...nad tobą też ma kontrolę... - po czym trener uderzył cię z pięści w twarz i powróciłaś do swojego ciała.

-Ała! Uważaj! Jak mogłeś?!-zdenerwowana wykrzyknęłam nie do końca jeszcze przytomna. Nagle szybko podbiegłam do Pokemona i zaczęłam przepraszać za swoje zachowanie.

-Przynajmniej wróciłaś do żywych... - trener odpowiedział krótko.
-A wiesz,że przez ten cały czas nawet nie spytałaś się o moje imię?Ani ja o twoje... - trener odpowiedział po czym usiadł na małej skałce i patrzył w niebo

- Wiesz, że masz rację?-podeszłam do niego,podałam mu rękę i powiedziałam uśmiechnięta:
-Jestem Melody, miło mi.

-Ja Dean.... - chłopak uśmiechnął się po czym wypuścił swojego pokemona
-Mieszkam sam od wieku 4 lat...Wtedy to w niewyjaśniony sposób moi rodzice zginęli.Mam jeszcze brata,ale utrzymuje z nim nie miłe stosunki... - chłopak odpowiedział...

- Nie musisz ciągnąć dalej. Widzę, że to dla ciebie nie miłe. Ja mieszkałam z straszą siostrą, ale... wolę o tym nie mówić...

-Acha...
Po czym schodzi z głazu.
-Chcesz ze mną podróżować - pyta się Dean

- No... jasne! -opowiadam.

-To się ciesze - chłopak odpowiada
-Poznaj moje pokemony
Po czym Dean wypuszcza 4 pokemony

Skanuję wszystkie Pokedexem.

Choabuu skanowałaś


Starmie
Płeć: Samica
Typ: Woda
Zdolność: Brak
Ataki: Cios Gwiazdy,Wodna Broń,Hipnoza,Bąbelkowy Promień


Moguryuu
Płeć: Samiec
Typ: Ziemia
Zdolność: Brak
Ataki: Wiertło,Tunel,Rzut Głazem,Wiertło Liniowiec


Probopas
Płeć: Samiec
Typ: Kamień
Zdolność: Brak
Ataki: Żywy Kompas,Utwardzenie.Igłowy Cios,Tornado

- Masz bardzo silne Pokemony...-powiedziałam z podziwem po czym dodałam:
- Ty już moje zdążyłeś poznać. Ivysaur i Puruiru.

-Dzięki...
Po czym trener chowa wszystkie pokemony.
Nagle zaczął padać śnieg.Padał tak intensywnie,że stworzył małą mgiełkę i nic nie widziałaś.

-Ta pogoda jakoś szybko się zmienia...-powiedziałam.-Dean, co robimy?-spytałam po chwili.

-... - Dean coś powiedział lecz nie usłyszałaś,ponieważ śnieg was rozdzielił.
Śnieg zaczął coraz bardziej,że nie widziałaś w ogóle Dana

Zaczęłam głośno krzyczeć i wołać go po czym zaczęłam szybko biec niewiadomo w jakim kierunku.

Znalazłaś go siedzącego na tej samej skale.Śnieg mu nie przeszkadzał.Nic tylko spoglądał na morze.
-Co się stało? - spytał się ciebie po czym wstał

-Nic takiego. Po prostu śnieg pada bardzo mocno i nie potrafiłam cię nigdzie dostrzec.-powiedziałam obojętnie.

-Śnieg?!Nawet go nie zauważyłem... - powiedział Dean,a na jego ramieniu siedział Moguryuu.
Nagle spostrzegłaś w śniegu Poke jajo.

Ah tak. Jak można go nie zauważyć?-spytałam po czym podbiegłam do Poke jaja, które wzięłam na ręce i otarłam ze śniegu.

Jajo było zimne.Poczułaś,że poke pisklę kopie to jajo od środka.Zobaczyłaś na jaju jedno pęknięcie,lecz co chwilę zauważałaś je coraz więcej.Nagle zaczęło świecić i wykluł się pokemon,który patrzył na ciebie swoimi małymi oczętami :D

Uśmiechnięta od ucha do ucha z powodu przepięknego widoku małych oczek Pokemona, wyjęłam z kieszeni Pokedex skanując malucha.

Chillarmy
Płeć: Samica
Typ: Normal
Zdolność: Słodki Wdzięk
Ataki: Stalowy Ogon,Urok,Hipnoza

Chillarmy aż drżała z zimna.Wydawało by się,że zaraz zemdleje.Podeszła lekko do ciebie i wskoczyła ci do plecaka

-Chillarmy! Jest na prawdę śliczna! Póki co tam będzie ci ciepło.-powiedziałam.-Dean, może znajdziemy jakiś budynek w którym przeczekamy te opady śniegu?-spytałam po chwili.

-Możemy...chociaż mi tam bez różnicy...patrz tam jest jakiś budynek.. - Dean wskazuje palcem,po czym idzie w kierunku budynku..
-Starmie pojaw się! - Dean wypuścił Starmie,a ona podąża za nim.

-Jemu wszystko jest bez różnicy.-pomyślałam przewracając oczami po czym pobiegłam za nim.

Szłaś razem z Deanem,kiedy znikł ci z oczu.Zauważyłaś,że walczy z innym pokemonem.Po chwili rzucił w niego poke balla i złapał go.Podszedł do ciebie i powiedział
-Mam nowego pokemona - uśmiecha się do ciebie

Dziwiło mnie to, że Dean jest aż taki tajemniczy i pomyślałam, że nie wiem czy kiedykolwiek uda mi się go zrozumieć.
-Szybko stoczyłeś z nim walkę. Ja też mam nowego Pokemona, ale nie wiem czy już o tym wiesz, czy nie.-powiedziałam obojętnie. Jakiego stworka udało Ci się złapać?-zapytałam po chwili.

-Tego lodowego...
Dean wypuścił pokemona
-Zaatakował mnie przy PC,więc razem z Starmie broniliśmy się...a tak...wiem o twoich Chillarmy...

-Lodowy Pokemon...-wymruczałam pod nosem po czym zeskanowałam stworka Pokedexem.

Snorunt
Płeć: Samica
Typ: Lód
Zdolność: Brak
Ataki: Kula Lodowa,Odłamki Lodu,Cios Głową

Snorunt patrzyła na ciebie swoim wzrokiem

-Bardzo fajny Pokemon.-powiedziałam uśmiechając się po czym ponaglałam Deana do wejścia do budynku martwiąc się o Chillarmy, której było zapewne nadal bardzo zimno.

-Ehh...Ok...
Dean wszedł do budynku.Było to PC.Było bardzo wiele osób,które nocowały w PC

-Trochę tu ciasno.-powiedziałam po czym wyjęłam z plecaka Pokemona. Oznajmiłam, że dzisiaj przenocujemy, chcą, nie chcąc, dlatego aby maluch dalej nie marznął. Liczyłam też, że opady śniegu nieco się zmniejszą.

-Mi tam obojętnie....mi nawet zimno nie jest... - chłopak wyszedł na dwór razem ze Starmie po czym zniknął ci z oczu
-Witam...czy chciałaś wynająć pokój? - spytała się siostra Joe

-Z nim tak chyba zawsze...-pomyślałam po czym kiwnęłam głową na znak, że chcę wynająć pokój. Mimo, że martwiłam się o Deana, wiedziałam, że sobie poradzi, a mój zmarznięty Pokemon może nie wytrzymać tego zimna.

-Proszę o to klucz do pokoju.Numer pokoju to 24. - Siostra Joe wręczyła ci klucz po czym wróciła do swoich obowiązków.
Kiedy byłaś w pokoju po 3 godzinach przyszedł Dean mówiąc
-Widziałem legendarnego pokemona...mam jego skan w pokedexie...mogę ci pokazać...
Po czym Dean pokazał ci skan w jego pokedexie a pokemonem był


Arctiuno
Płeć: Samica
Typ: Lód/Lot
Zdolność: ?????
Ataki: Lodowy Podmuch,Powietrzny As,Blizzard,Władczyni Lodu,Lodowe Senbon... - nie chce mi się wszystkiego wymieniać xD

Byłam pewna podziwu i gdyby nie skan- nie uwierzyłabym. Trochę też mu zazdrościłam niechętnie to pokazując po czy spytałam:
- A gdzie go zobaczyłeś? Tak w ogóle to gdzie przez ten czas byłeś?

-Chodziłem w tej małej śnieżycy,kiedy doszedłem do zamarzniętego jeziora.Na nim stała Arctiuno jakby nigdy nic.Zamroziła mi Starmy i kiedy stała się kostką lodu,szybko zareagowałem i wróciłem do PC.Teraz jest w trakcie leczenia...  - chłopak powiedział po czym otworzył okno i usiadł sobie koło niego.

-Biedna Starmie...-powiedziałam poprzedzając to słowem 'aha'. Mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku.-dodałam po czym usiadłam na łóżku obok Chilarmy, która już dawno słodko spała. Pogłaskałam ją po czym zaczęłam zastanawiać się nad swoją Poke-przyszłością. Do tej pory stoczyłam jedną, jedyną walkę a Puruiru i Chilarmy same się do mnie dołączyły. Martwiłam się także o Ivysaura, który poprzez szybką ewolucję przestał mnie słuchać.

-Spokojnie...będzie dobrze...po prostu nie używaj go obecnie...staraj się używać innych pokemonów..masz Puruiru i Chillarmy..jak na razie one powinny ci wystarczyć... - powiedział Dean
Po czym przyjrzał się niebu i powiedział..
-Ten ptak...znowu tam jest...ta głupia Arctiuno znowu lata po niebie...

Czym prędzej zerwalam się i podbieglam do okna. Nie mogłam przepuścić okazji aby zobaczyć legendarnego Pokemona. Gdy tak o mało nie zabiłam się przez jakiś przedmiot leżący na podłodzę westchnęłam:
-Jest na prawdę wielka! I... piękna. Niestety muszę przyznać rację, że głupia.

-Przyjrzyj się uważnie...są tam jeszcze kolejne 3 ptaki..o ile dobrze pamiętam po ich barwach to Lugia,Moltres i Zapdos... - Dean westchnął
-Założę się,że każdy by zabił bliźniego,żeby zdobyć takiego pokemona jak jedno z nich.. - Dean znowu westchnął

-Skąd masz taką pewność, że każdy? I dlaczego tak myślisz? - zapytałam podejrzewając czy ludzie uważają, że legendarne Pokemony są 'lepsze' od tych 'zwyczajnych'.

-Każdy wie,że pokemony legendarne są bardzo potężne.Istnieją też pseudo legendy.Są bardzo trudne do zdobycia.Są potężniejsze od zwykłych pokemonów,lecz słabsze od legend.Takimi pokemonami są np. Bagon,Onondo czy też Dragonite...Przyznaj...nie chciałaś kiedyś mieć legendarnego pokemona?

-Sama nie wiem. Nie zależy mi aż tak na tym czy mój Pokemon będzie najpotężniejszym i najsilniejszym, czy też nie. Powiem, że mi jest to obojętne, ale na pewno z tego powodu nikomu nie zrobiłabym krzywdy, jak to powiedziałeś wcześniej. Ciebie widać nie zainteresowały by legendarne Pokemony. Mylę się?

-Ani odrobinę...po tym co Arceus zrobił moim rodzicom...moim celem jest go zabić... - powiedział z powagą
-Nie wiem jak to dokonam...ale zabije tego beznadziejnego pokemona - zaczął mówić z wściekłością po czym uspokoił się i przestał z tobą rozmawiać.

-On na prawdę jest jakiś dziwny.-to była pierwsza myśl po tym co powiedział. Następnie znów w mileczeniu usiadłam na łóżku, po czym pomyślałam, że być może Arceus zabił jego rodziców. Postanowiłam się tego dowiedzieć. Wstałam z łóżka i usiadłam obok niego, po czym zapytałam:
-Powiesz mi co takiego zrobił twoim rodzicom? To chyba coś bardzo złego...

-Spalił ich żywcem...nie wiem jak to zrobił,ale pierw zaczęło się wszystko od matki.Zaczęła stawać się duchem,a kiedy ja grałem na konsoli,pokój mojego młodszego brata zaczął się palić.Moja matka stała się piekielną zjawą.Była duchem,ale się paliła i powoli zniknęła z tego świata.Mój brat uciekł,ale ona zginęła.Później mój ojciec,który oglądał telewizję zaczął się palić,lecz on w ogóle tego nie czół.Nagle stracił powietrze i upadł nieprzytomny,a jego ciało zamieniło się w popiół.Okno było otwarte i lekki wiatr z dmuchnął popiół i wtem pojawił się Arceus,który szedł w moją stronę.Oczywiście śmierć ojca widziałem na własne oczy...Po tym czasie szybko uciekliśmy oknem w kuchni razem z bratem,a dom stanął w płomieniach...a brat do dziś obwinia mnie za ich śmierć...

-Przecież to nie była twoja wina... Nie może cię tak obwiniać. Współczuję ci i wiem co czujesz...-wtedy w oczach stanęły mi łzy.-Moi rodzice także zginęli, ale... w innych okolicznościach.-mówiąc to wytarłam łzy w rękaw po czym powiedziałam, że śmierć Arceusa i tak niczego nie rozwiąże i że należy się dowiedzieć dlaczego Pokemon to uczynił. Teraz wiedziałam już dlaczego Dean zawsze jest taki tajemniczy, zamknięty w sobie i smutny.

-Właśnie,że to jest punkt kulminacyjny w moim życiu...on poczuje to co ja przeżyłem...jestem nawet w stanie zabić go teraz z zimną krwią... - powiedział Dean po czym wyszedł z pokoju

Gdy Dean wyszedł z pokoju kolejny raz usiadłam na łóżku po czym zaczęłam gorzko płakać. Rozczuliłam się nad jego historią, a także przypomniałam sobię własną. Chciałam pomóc koledze, lecz nie wiedziałam jak. Miałam nadzieję, że nie zrobi niczego głupiego. Po prostu się o niego bałam.

-Słyszysz tylko jakiś huk w PC.Zauważyłaś,że po chwili całe PC jest w ogniu.Wyszłaś błyskawicznie z pokoju kiedy zauważyłaś Deana,a parę kroków od niego stoi Arceus,który jest cały w płomieniach i zbliża się do niego.Nagle używa jakiegoś ataku i paraliżuje Deana.

-O nie!-wykrzyknęłam głośno mając nadzieję, że to tylko zły sen, koszmar. Zaczęłam krzyczeć i wołać o pomoc, po czym podbiegłam do Arceusa i głośno rozkazałam, że ma to wszystko odwrócić. Zupełnie nie wiedziałam co mam robić, byłam bezradna.

-Myślisz,że spełnię twoje życzenie moja droga?Znam jego los i w nim jest pisane zginąć od mojej ręki...albo inaczej...zginąć od twojej! - po czym nagle ogarnia cię strach,że paraliżuje cię i nie możesz się ruszyć

-Jesteś okropnym Pokemonem! I pomyśleć, że wcześniej miałam do ciebie odrobinę współczucia. Powinieneś zginąc-powiedziałam pelna wściekłości i nienawiści po czym zaczęłam wołac i prosić o pomoc wszystkich.

-Nikt cię nie wysłucha...on musi zginąć...czy ty tego nie rozumiesz?Tak trudno to pojąć...ale skoro tak to ma się zakończysz...lepiej ci coś pokarzę...
Po czym nagle pojawiłaś się na grzbiecie Arceusa i on użył techniki "Podróż w Czasie"
-Pokaże ci...co stanie się za 2 lata...a dokładnie...kto będzie żywy...

Przstraszona słucham opowieści Arceusa. Bardzo boję się tej podróży w czasie.

Nagle dotarliście do przyszłości.Widziałaś,że wszystko płonie.Mnóstwo ludzi klękało obok jakiegoś tronu.Widziałaś mnóstwo pseudo pokemonów.Dlaczego pseudo?Ponieważ nie były to prawdziwe pokemony.Były to ich cienie,lecz zachowywały się jak prawdziwe i posiadały moc taką jak prawdziwy pokemon.

Sama nie wiedziałam czy tak na prawdę przyszłość będzie wyglądać i czy wierzyć Arceusowi.
- Jaki związek z tym ma Dean?-zapytałam przerażona.

-Podejdź do tronu...i zobacz kto na nim siedzi...i mówię ci,że nikt nie widzi nas....ale my ich owszem...
Arceus powiedział i wyczekiwał aż podejdziesz do tronu

Wolnym krokiem podeszłam do tronu. Obawiałam się tego kogo tam zobaczę. Będąc już parę kroków od króla, jak mniemałam nie do końca potrafiłam rozpoznać postać. Wynikało to zapewne ze strachu.

Zauważyłaś twarz Deana.Koło niego stał mniejszy tron.Siedziała w nim osoba z blond włosami,lecz ich ułożenie było takie same jak u Deana.Zaczął się demonicznie śmiać,wziął pistolet i zaczął strzelać do pierwszych lepszych ludzi.

Nie moglam uwierzyć własnym oczom. Odwróciłam się, gdyż nie mogłam na to patrzeć. Podeszłam do Arceusa i powiedziałam tylko tak cicho, że nie byłam pewna czy ten mnie usłyszał:
-To niemożliwe...

-Ależ możliwe...przeżyłaś podróż w czasie i jeszcze w to nie wierzysz?Co mam sprawić,żebyś mi uwierzyła? - Arceus stanął obok ciebie i przyglądał się tobie

Sama nie wiedziałam co mam odpowiedzieć i nigdy nie podejrzewałam o coś takiego Deana i uważalam, że Arceus nie ma racji sądząc, że należy go zabić. Chciałam aby to wszystko się jakoś rozwiązało.

-Zabić...to jedyny sposób,żeby to uniknąć - powiedział Arceus...
Po czym znów arceus zabiera cię do teraźniejszości

-Musi być inne rozwiązanie!-krzyknęłam.
-To nie może się tak skończyć...-pomyślałam zaraz po tym.

-Ile razy mam ci to powtarzać! - wrzasnął Arceus...
-Ale dobrze..zabiorę cię do jeszcze jednego miejsca...
Po czym nagle pojawiłaś się w jakiejś sali.Zauważyłaś tam samą siebie.Siedziałaś smutno i płakałaś.

Podeszłam bliżej.
-Czy to ja ? -zapytałam chociaż dobrze wiedziałam.
-Dlaczego płaczę?

Zauważyłaś,że koło gardła płaczącej ciebie pojawiło się ostrze.Widzisz,że posunęło się i obcięło twojemu "ja" w przyszłości głowę.Poleciało krwi strumieniami,a nagle wyszła osoba.Był to Dean.Patrząc na ciebie mówił
-Dobra mistrzu...misja wykonana...
Po czym schował miecz i wyszedł drzwiami
-Teraz rozumiesz?Trzeba go zabić - powiedział Arceus

Ze łzami w oczach nadal protestowałam. Nie myślałam, ze Dean taki może być. Nie chciałam aby Dean zginął, ani żeby przyszłość tak wyglądała. Marzyłam tylko o tym aby to nie była prawdziwa rzeczywistość i realny świat, a okropny sen z którego zaraz miałam się obudzić.

-Ile razy mam ci powtarzać,że to nie sen!? - znów ryknął Arceus
-Powiedz co mam zrobić,żebyś mi uwierzyła a to zrobię

- Nic...-powiedziałam.
- Mogę ci uwierzyć, ale nie chcę aby to była prawda, zrozum ! - krzyknęłam po chwili.

-Rozumiem...ale tego nie da się uniknąć...jakby to powiedzieć Dean jest naczyniem dla Lucyfera..jeśli nie rozumiesz to ci wytłumaczę.To właśnie w jego ciała wejdzie lucyfer po powrocie na ziemie... - Zrozum...trzeba go zabić...możliwe jest wtedy,że przyszłość nie będzie tak wyglądać

- A dlaczego zabiłeś jego rodziców? - zapytałam.
- To wszystko jest dziwne...-pomyślałam chwilę później.

-Po prostu zrobiłem tak dlatego, że to była konieczność. Gdyby nie ja oni już zapewne by zniszczyli świat Pokemonów! Zrozum Dean musi umrzeć bo inaczej stanie się tak ale z tobą, przecież widziałaś przyszłość..

Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Po prostu patrzyłam się na przerażającego Pokemona i nic się nie odezwałam, lecz zaczęłam płakać. Nie mogłam pozwolić na śmierć Deana, ale i na taką przyszłość.

-Za późno na płacz...został już zabity...i to nawet nie prze zemnie.... - powiedział wzburzony Arceus po czym patrzył na twoją reakcję

-Jak to zabity?! Przez kogo?!-uniosłam się głośno krzycząc. Byłam tak zdenerwowana, że miałam największą ochotę sama zabić Arceusa. Po chwili jednak trochę się uspokoiłam i nadal niedowierzałam w jego słowa.

-Został zabity przez jakiegoś zamaskowanego przybysza...widziałem tylko,że ma mechaniczne ramie...więcej nie wiem.. - powiedział po czym nagle pojawiłaś się przy martwym ciele Deana

Spoglądając zakręciło mi się w głowie i nieco osłabłam. Zamknęłam oczy po czym otworzyłam je szeroko. Ledwo utrzymywałam się na nogach po czym przewróciłam się.

Zobaczyłaś w oknie faceta,którego opisywał Arceus.Twarz przysłoniętą miał chustą.Mówił coś do kogoś jakby miał jakiegoś towarzysza,ale nikogo nie widziałaś

Czym prędzej podeszłam do okna, lecz tak aby ten gość mnie nie widział. Chciałam dowiedzieć się co mówi i kim jest jego towarzysz.

Chłopak po chwili odszedł i już w ogóle go nie widziałaś.Nagle z szafy w pokoju wyszedł jakiś mały pokemon.Ciągle płakał,lecz byłaś pewna,że widział to całe zamieszanie

Starałam się jakoś zwabić małego płaczącego Pokemona do okna pod którym stałam. Nie mogłam pozwolić aby ta sprawa narobiła tyle hałasu, aby ów maluch tak rozpaczał.

Maluch podszedł do ciebie i przestał płakać.Uśmiechnął się,a następnie widzisz,że użył jakiegoś ataku i powalił drugiego pokemona.Widocznie tamten chciał zaatakować ciebie,lecz płaczący pokemon nie pozwolił na to

Bardzo uprzejmie dziękuję maluchowi za to, że mnie ocalił międzyczasie zastanawiając się dlaczego tamten drugi Pokemon chciał mnie zaatakować. Po chwili skanuję obydwa Pokemony PokeDexem.

Pokemonem,który cię obronił był:


Slakoth
Płeć: Samiec
Typ: Normal
Zdolność: Brak
Ataki: Ostry Pazur,Centro Cios,Uśpienie

a kiedy chciałaś zeskanować 2 pokemona,on zniknął,jakby zapadł się pod ziemię

Jeszcze raz dziękuję Pokemonowi za ocalenie mnie po czym zamyśliłam się co mogło stać się z Pokemonem. Po chwili jednak pomyślałam, że być może ten Pokemon to Poke-duch... Bardzo mnie to zaciekawiło, jak z mojej natury bywa, więc zaczęłam rozglądać się we wszystkie strony szukając Pokemona.

Zauważyłaś tego samego pokemona,który cię atakował i jak mu się przyjrzałaś nie był to duch,tylko inny typ pokemona

Czym prędzej wzięłam w ręcę PokeDex i zeskanowałam Pokemona szybko, gdyż bałam sie, że znów jakoś w niewyjasniony i tajemniczy sposób zniknie.

Był to mały:


Gobbito
Płeć: Samiec
Typ: Kamień
Zdolność: Odwaga
Ataki: Golemowa Pięść,Trzęsienie Ziemi,Sejsmiczne Uderzenie

Gobbito patrzył na ciebie jak skamieniały

Zareagowałam dziwnie, gdyż przymknęłam oczy i zasłoniłam się ręką gdy go zobaczyłam. Trochę się go przestraszyłam lecz po chwili wyłącznie patrzyłam w jego stronę.

Pokemon patrzył na ciebie, a po chwili usiadł na ziemi i bawił się z drugim pokemonem,którego zauważyłaś dopiero teraz.

Zdziwiło mnie to skąd te Pokemony nagle 'się biorą', po czym także zeskanowałam drugiego Pokemona PokeDexem, jak zwykle ciekawa co o nim powie.

Combee
Płeć: Samica
Typ: Robak
Zdolność: Brak
Ataki: Powietrzny As,Strzał Miodem,Usypiający Pyłek

Combee dalej bawił się z pokemonem golemem

Przyglądałam się im z uśmiechem i przypatrywałam się jak słodko się bawią. Po chwili usiadłam niedaleko i nadal patrzyłam na Pokemony jednocześnie rozmyślając nad sensem mojej dalszej podróży..

Zauważyłaś,że nagle pojawił się 3 pokemon i zaczął bawić się z tą małą grupką.Po chwili zauważyłaś,że ten 3 pokemon jest cały poraniony i krwawi

Szybko zerwałam się z miejsca i czym prędzej podbiegłam  do niego aby sprawdzić co mu jest. Chciałam mu pomóc i nie chciałam aby cierpiał

Pokemon uśmiechnął się.Wydawało ci się jakby on nie odczuwał w ogóle bólu.Patrzył tylko na ciebie uśmiechnięty po czym poszedł bawić się z tamtymi 2 pokemonami

KAI
nie można prowadzić przygód!